இந்த பூமியை என்னால் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை!
சுற்றிக்கொண்டேதான் இருக்கிறது!
என்னையும் சுற்ற வைத்துவிட்டு!
ஆனால் சுத்தமில்லை!
இரவு பகல் என்று இருந்தாலும், எப்பொழுதும் சத்தம்தான்!
ஆயிரக்கணக்கில் உயிரினங்கள்!
அமைதியாய்த்தான் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றன!
ஆனால்..மனிதர்கள் மட்டும் சந்தை கூட்டும் மந்தைகளாய்..
சதா சண்டையும், சச்சரவுகளுமாய்….
அமைதி எங்கும் தவழ்வதாய் உணரமுடியவில்லை!
ஆறாம் அறிவாளிகளின் அட்டகாசங்கள், அளவுக்கு அதிகமாய்….
ஆயுதங்கள் அணி வகுத்து அழகு பார்க்கிறார்கள்!
அழிவையே அச்சம் கொள்ள வைக்கிறார்கள்!
சில சமயங்களில், பூமியே பயத்தில் நடுங்குவதை நான் பார்க்கிறேன்!
பரிதாபமாகத்தான் இருக்கிறது!
கொத்து கொத்தாய் மனித அழிவுகள்!
அர்த்தமற்ற அநியாயங்களே அரசியலாய்....
அழுகிப்போன அக்கிரமங்களே வாழ்க்கை நெறிகளாய்….
மனிதனையே தின்று ரத்தமும், சதையுமாய் துப்பும் மதங்கள்!
எத்துணை நாட்கள்தான் இதை நான் சகிப்பது?
இந்த லட்சணத்தில், என்னைப்பற்றி
மீசை கூட முளைக்காத விடலைப்பயல்கள் எழுதும் கவிதைகள்தான்
சற்றே எனக்கு ஆறுதல்!
இருந்தாலும்…
இந்த பூமியை என்னால் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை!
இப்படிக்கு உங்கள் நிலவு!
No comments:
Post a Comment