என் கண்ணம்மா!

உன் புன்னகையின் சக்தியை நீ அறியாய்,
அது என் இதயத்தில் ஒளியேற்றும் வல்லமை கொண்டது என்று! 

மையிட்ட உன் கண்கள், என் கவிதைக்கும், மை தந்தன!

உன் சிரிப்பில் சிந்திய முத்துக்கள்,
விண்ணில் சிதறி  விழுந்தது எப்படி!

கண்களில் இரண்டு கருவண்டுகளை
சிறை வைத்து பார்த்தது எப்படி?

அதரங்களில் மதுரம் சேர்த்த மாயக்காரி!

நீ சிரித்த போது, சில சில்லரை துன்பங்களும் சிதறின!